Afgelopen herfstvakantie was ik op Gran Canaria. En wat een fijne bestemming is dit. Vooral omdat het in oktober nog dagelijks tussen de 22 en 28 graden is. Daar kan een mens aan wennen. Of zoals mijn jongste dochter zei: volgend jaar weer!
Al eerder geweest
Overigens was dit niet mijn eerste keer op Gran Canaria. Ergens begin jaren negentig was ik met mijn ouders op vakantie in Maspalomas. Jaren later – ik was ongeveer twintig – ging ik met een vriendin vooral heel hard feesten op Gran Canaria. Dat was iets met clubs en veel drank. Ik voel de kater nog als ik er weer aan denk.
Jubileum
Anyhow, dat laatste heb ik dit keer niet gedaan. Mijn ouders zijn namelijk 45 jaar getrouwd en besloten ons mee te nemen naar Gran Canaria. Heel fijn, ik weet het. Portugal werd trouwens ook nog even overwogen, daar hadden we ooit ook een fijne vakantie, maar aangezien Gran Canaria een beter klimaat heeft in oktober, werd dat gekozen.
Hallo Eindhoven
En daar kregen we geen spijt van, want wat heerlijk weer was het. Al moesten we nog wel wat moeite doen om op Gran Canaria te komen. Je hebt vast meegekregen dat het soms nogal chaos kan zijn op de vliegvelden (hallo personeelstekort en herfstvakantie) en Eindhoven Airport bleek niet anders. Het was druk. Heel druk. We hebben úren in de rij gestaan voor de security check. Gelukkig zat er naast de rij waarin we moesten wachten een AH To Go waar ze frikandelbroodjes verkochten.
Mijn familie – die een diepe liefde koestert voor frikandelbroodjes – was meteen blij. Hoera.
Hete remmen …
Nadat we door de check heen waren, zagen we door de grote ramen van het vliegveld dat het vliegtuig waarmee wij zouden vertrekken, niet helemaal oké was. Sterker nog, de brandweer stond paraat. De politie ook. Net als de ambulance. Geloof me, dat is een welkom die je niet wil hebben in een vliegtuig. Later bleek dat de remmen nogal oververhit waren. Gelukkig viel het achteraf mee, maar toch hoopte ik dat we niet met dat vliegtuig weer zouden vertrekken.
Dat gebeurde ook niet. Lang verhaal kort: vliegtuigmaatschappij Transavia regelde een ander vliegtuig, we holden naar een andere gate en hadden uiteindelijk maar een klein uurtje vertraging.
Laten we het er maar op houden dat het een avontuurlijk ochtendje was.
In het vliegtuig …
Eenmaal in het vliegtuig ging het trouwens prima. Wijntje, tapas, een fijn boek … Ik vermaakte mij wel. Mijn kinderen – al had mijn oudste dochter in het begin nog last van vliegangst (misschien had ze dat andere vliegtuig en die brandweer niet moeten zien) – gingen ook best goed. Er werden vooral heel veel spelletjes gespeeld op de iPad en kipnoodles gegeten. Had ik al gezegd dat je tegenwoordig héél véél kunt bestellen in het vliegtuig?
Gran Canaria
Een dikke vier uur later landden we op Gran Canaria. En mensen, wat was het lekker weer. En na een uurtje – dat kon er ook nog wel bij – verscheen onze bagage op de band. Gelukkig bleek het in de huurauto niet ontzettend ver rijden naar het resort waar we zouden verblijven.
En mensen, wat een resort – pardon, golfresort – was dit. De villa waarin we zaten viel meteen in de smaak bij de dochters. Vooral het privé-zwembad was een hit. We moesten er alles aan doen om te zorgen dat ze meegingen naar het restaurant op het resort, want man – na een dag als dit had ik zin in wijn. En eten.
Het restaurant op het resort had dat allemaal. Het had zelfs een Britse zanger die op gitaar gezellige Beatles en Adele nummers galmde. Lees: dit restaurant was chaotisch, rumoerig, maar ontzettend gezellig. En het eten was nog goed ook. Precies wat we nodig hadden. Het zal je vast niet verbazen dat we daarna goed konden slapen.
En oh ja, ze serveerden daar pizza met patat. De twee favoriete gerechten van mijn jongste dochter. Het is dat het frikandelbroodje ontbrak, anders was ze helemaal nooit meer naar huis gegaan:
In het zwembad
Nou ja, slapen? Mijn dochters hadden zoveel zin in het zwembad dat ze de volgende ochtend – in het donker – al om zeven uur in de ochtend in het zwembad lagen. En eigenlijk is dat niet veranderd in de vakantie. Ik ben op een zeker moment de tel kwijt geraakt hoe vaak ze in het zwembad gesprongen zijn.
Het was een hit.
Maar een flits was wel nodig om een foto te maken:
Shoppen
Behalve zwemmen, hebben we niet énorm veel dingen gedaan. Mijn vriend en jongste dochter zijn een paar keer gaan zwemmen in de oceaan (het strand van Puerto Rico is een aanrader). En nee, oudste dochter wilde niet mee. Iets met krabben, haaien en allerlei andere dingen waarvan ze denkt dat die haar gaan bijten als ze zwemt in de zee.
Wel wilde ze mee toen we een paar keer gingen shoppen. Zo is Playa de Mogan enorm leuk. Mooie winkels, leuke boulevard, prima restaurants … Het is een aanrader. Je kunt daar trouwens ook mee met allerlei excursies. Denk onderwaterboten, een jetski en allerlei ander leuks. Hebben wij niet gedaan (iets mer dat zwembad), maar zeker de moeite waard.
Wel gingen we shoppen in de Mogan Mall in het nabijgelegen Puerto Rico. Dat is een gloednieuw winkelcentrum met fijne winkels (wij werden blij van het niet eens zo dure Lefties), mooie cafés en grote fonteinen. Ik tikte daar zelfs een Grease trui op de kop. En ja, daar ben ik nog steeds dolgelukkig mee.
De week ging te snel …
Maar zoals dat vaker gaat als je het ontzettend leuk hebt, ging de week veel te snel voorbij. Voor we het wisten zaten we nog met het zweet op het voorhoofd te eten in ons favoriete restaurant in Playa de Mogan en zo landden we weer op Eindhoven. Daar was het natuurlijk ook weer chaos in de bagagehal. Maar ach, wel lekker consequent. Gelukkig kwam dat ook allemaal goed en waren we thuis om half twee in de ochtend.
Wat is het hier koud! riepen de dochters terwijl ze hun warmste pyjama aandeden en vervolgens – ik overdrijf niet – twee extra plaids over het bedden legden. Kunnen we volgend jaar weer naar Gran Canaria? vroeg jongste dochter nog voordat ze in slaap viel.
Ik vind van wel. Misschien kunnen we dan weer een ander jubileum vieren. En anders verzinnen we wel iets.
Afbeeldingen: Daniëlle Spoelstra
Geef een reactie