Eurovisiemama.

Een keer per jaar ben ik een week een paar avonden lang even van de wereld. En het is weer zover, want nu begint het Eurovisiesongfestival weer. Mijn vriend heeft het geaccepteerd, mijn terroristen van katten accepteren ook dat ik iets nerveuzer ben dan anders en mijn oudste dochter weet nu dat ze veel Songfestivalmuziek moet aanhoren. Ik ben – wat ze zo mooi noemen – een Eurovisiesongfestivalliefhebber.

Dat komt ook omdat mijn eigen moeder verantwoordelijk is voor mijn Songfestivalliefde. Overigens vond mijn oma zaliger het Songfestival ook heel gezellig. Net als mijn oom, tantes en nichtjes. Sterker nog die hele familie houdt van het Songfestival. En van Ajax. Maar dat is weer een ander blog.

Maar ik beken meteen: ik ben écht besmet met het virus. Afgelopen weken blogde ik – net  als voorgaande jaren – al volop over de inzendingen van dit jaar op onder meer mijn andere blog Scriptgirl.nl Mijn oudste dochter keek en luisterde soms mee. Ze had meteen een mening. ‘Niet leuk mama’,  riep ze toen ze de Georgische inzending hoorde. Ik was apetrots. Dat was namelijk ook niet een al te beste kandidaat. Al was die trots even weg toen mijn peuter mee danste met de inzending uit Moldavië.

Da’s dan ook een doodenge, aalgladde jongen die een Justin Bieber-ish deuntje zingt. Maar mocht-ie laatste worden, dan kan -ie altijd nog rustig slapen in de wetenschap dat hij nog carrière kan maken als tweede Justin Bieber. Maar dan voor peuters.  Al vond mijn peuter Trijntje Oosterhuis ook erg leuk. Niet vanwege de jurk, weet zij veel, maar omdat het zo ontzettend gezellig is om heel vaak ‘wai-ai-ai-aaaaai’ achter elkaar te zingen.

Een heel verschil met vorig jaar toen ze alleen nog maar de filmpjes keek. Nu heeft ze daadwerkelijk een méning. For the record, ze is nog geen drie.

Wel weet ik dat het zomaar zou kunnen dat ze mij volgend jaar al – of het jaar daarop – de oren van het hoofd zeurt of ze op mag blijven. Net zoals ik vroeger bij mijn moeder deed. Dan krijgt mijn vriend het nog zwaar, want dan zijn er niet één maar wel twee fans in tha house. Ik verheug me er nu al op. Je bent een Eurovisiemama of je bent het niet.  Vraag mijn eigen moeder maar.