Dik vier jaar geleden – toen ik zwanger was van de kleuter – kregen we van mijn ouders een babybed cadeau. Ik koos voor de Stokke Sleepi. ‘Je kunt er zelfs een peuterbed van maken’, zei de verkoper toen nog. Nou, dat leek mij heel ver weg. Daar zouden we vast geen gebruik van maken. Ja dus.
Mijn peuter wordt namelijk in rap tempo groot. Ze baalde van haar ledikant, maakte duidelijk dat ze een dekbed wilde en wilde het liefst in het peuterbed van haar zus slapen.
Theoretisch gezien zou dat goed uit komen, want haar zus wil een nieuw bed. Alleen moet en zal ze een hoogslaper hebben. Hartstikke leuk, ware ‘t niet dat mijn kleuter vaak ‘s nachts naar de wc gaat en dan al struikelt. Ik zag haar al ‘s nachts uit het bed donderen. Dan wordt ‘t idee van zo’n hoogslaper toch een stuk minder aantrekkelijk.
Daar wachten we nog even een tijdje mee. Totdat ik het zelf – overbezorgde moeder die ik blijkbaar ben – vertrouw.
Maar wat te doen met het bed van de peuter? Het bed was al met veel succes verandert van wieg naar ledikant. Maar wat moest ik nu doen? Nog zo’n set erbij kopen of een andere oplossing vinden?
Ik koos voor het laatste en ging naar de site van Stokke, zo’n degelijk Scandinavisch merk, of er inderdaad een andere oplossing was. Die was er. Het bed is namelijk opgebouwd uit meerdere delen. Als ik er een peuterbed van wilde maken, hoefde er alleen maar een zijkant uit. Want verder was dat bed groot genoeg.
Kijk maar ‘ns. Handig toch?
Dat was ‘t. Zo kan mijn peuter in haar eigen bed blijven en kan ze straks gewoon erin en eruit stappen. Dit is de oplossing. Binnenkort haalt mijn vriend één van de zijkanten eruit en kan mijn peuter straks – voor haar gevoel dan – in een ‘echt’ bed slapen.
Met terugwerkende kracht word ik steeds blijer van die Stokke Sleepi. Had die verkoper toch gelijk.
Nu die hoogslaper nog.
Afbeelding: Stokke
Geef een reactie