Het was eigenlijk de bedoeling dat we deze herfstvakantie naar Superjuffie zouden gaan, maar door een samenloop van omstandigheden werd het toch Smallfoot. Maar ach, dat vonden de kinderen ook hartstikke leuk.
Maar dat komt ook omdat ze het heel gezellig vinden om zeker één keer in de vakantie naar de bioscoop te gaan. De bios wordt echt gezien als een uitje. Ook door mij trouwens. Kinderfilms kijken in de bios is gewoon een prima excuus voor iedere ouder om leuke animatiefilm te zien.
Toch naar Smallfoot
In dat geval was het dus Smallfoot. Oké, we zouden eigenlijk naar Superjuffie, maar we besloten om samen met twee vriendinnetjes en hun moeder naar de bios te gaan. Maar terwijl de oudste meisjes zes zijn, is één vriendinnetje vier en mijn jongste is drie. En de jongste meiden leek Smallfoot leuker.
Alleen mijn oudste dochter leek ‘t wat minder leuk. ‘Is-ie niet kinderachtig?’ (waar hebben we dat eerder gehoord?) Maar nadat ik haar had beloofd dat als we Superjuffie niet meer in de bios konden zien, ze ook gewoon de DVD kon vragen voor kerst, was ze om.
Smallfoot
En de plot van Smallfoot is eigenlijk ook hartstikke leuk. De slimme jonge Yeti Migo vindt iets waarvan hij dacht dat het niet bestond: een mens. Het nieuws over deze ‘smallfoot’ brengt hem roem én een kans bij het meisje van zijn dromen. Maar ook zorgt het voor oproer binnen de eenvoudige Yeti-gemeenschap; Wie of wat leeft er nog meer in de wijde wereld buiten hun eigen besneeuwde dorpje?
Migo gaat – al dan niet gedwongen – zelf op onderzoek uit en zet daarmee zijn gemeenschap op z’n kop.
Lieve film
En dat levert een héél lieve film op. Met de animatie is niets mis (kijk alleen maar naar de bewegende vacht van de yeti’s), de liedjes zijn gezellig (mijn jongste dochter danste mee in de stoel), je kunt lachen om de grapjes en het heeft een prima boodschap voor de jongere garde. In de bioscoopzaal leefden de kinderen behoorlijk mee met het verhaal.
En doordat de film dik anderhalf uur duurde, konden de jongste meiden het ook goed volhouden. De tijd vloog voorbij.
6 jaar
Overigens heeft de film een leeftijdsgrens van 6 jaar. Geen idee waarom. Heb die jongste kinderen niet één keer echt zien schrikken (maar misschien ligt dat meer aan mijn kinderen).
‘Ik dacht dat-ie stom was …
Ook mijn oudste dochter was na het einde van de film helemaal bijgedraaid. Misschien was het de popcorn, wie weet was het de film, maar na afloop kon ze de film toch erg waarderen. ‘Ik dacht dat-ie stom was, maar hij was eigenlijk hartstikke leuk.’
Kijk, daar doen we het voor. Was Smallfoot toch een goede keus voor iedereen. Proppen we Superjuffie wel even op een andere dag.
© 2018, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie