Een paar weken terug kreeg mijn jongste last van haar longen, daarna kreeg mijn oudste dochter een buikgriep zoals ze ‘m in jaren niet heeft gehad en nu ben ik aan de beurt. Met dank aan mijn ontzettend gezellige longen die weer eens niet meewerken. Het enige dat helpt? Prednison..
Het ging zo goed
Overigens ging het de afgelopen tijd best goed met die longen van mij. Ik nam keurig dagelijks twee keer mijn onderhoudsmedicijnen en als ik echt verkouden was, nam ik een pufje meer. Maar het ging eigenlijk wel prima. Ook met dank aan het droge, zonnige weer van dit jaar.
…tot dochter ging hoesten
Ik hoopte dat ik het nog even een tijd zo zou volhouden, maar ik wist dat dit moeilijk ging worden toen mijn jongste dochter begon te hoesten. En niet zo’n beetje ook. Nog een slecht teken? Mijn jongste dochter heeft dezelfde slechte longen als ondergetekende. Bij haar gaat zo’n virus nooit vanzelf voorbij. Het wordt alleen maar erger.
Maar hé, gelukkig kreeg zij dan weer een antibiotica kuur die uiteindelijk best lekker aansloeg.
En toen werd ik ziek.
‘Moet jij niet even naar de huisarts?’
Niet raar, want als iemand je dagen en nachten lang in het gezicht hoest, dan is het een kwestie van tijd voordat jij ‘t ook krijgt. Daar hoe je niet paranormaal begaafd voor te zijn. Dus ik begon ook te hoesten. En mensen, mijn longen deden zeer. ‘Moet jij niet even naar de huisarts?’ vroeg mijn schoonmoeder die onverwacht langs kwam. Kwam ook omdat ik een grote gelijkenis begon te vertonen met een spook. Bleek, wallen, slecht haar … Ik mistte alleen nog een wit gewaad. Maar eigenwijs als ik was, dacht ik dat ik het nog wel even zou volhouden.
Mijn longen vonden van niet.
Prednison
Na een nacht van hoesten, pijnlijke longen en overgeven van dat hoesten, was het duidelijk: ik moest wel naar de huisarts. Na een belletje kon ik een paar uur later al terecht. De huisarts onderzocht alleen mijn longen en wist na een paar minuten genoeg. Dit was weer eens zo’n akelige infectie. En nee, het zou inderdaad niet vanzelf over gaan. ‘Ik ga jou Prednison geven’, zei ze. ‘Je zou binnen een paar dagen al echt op moeten knappen.’
Oh jee. Ik had al een keer eerder Prednison gehad, maar dat was niet echt fijn. Ja, de infectie ging weg, maar mensen – wat was ik moe. Maar het hielp wel. En ik wilde nu ook wel heel graag van die infectie af. Dan maar Prednison.
Meer lucht
En de huisarts had gelijk: na een paar uur na de inname van de eerste pil, voelde ik al dat mijn longen ontspanden. En dus mijn nek, rug en schouders ook. Het was minder verkrampt. En heel langzaam kreeg ik meer lucht. Ik begon ook te gapen. Maar dat zal je vast niet verbazen.
Vannacht was nog steeds niet de beste nacht ooit. Met dank natuurlijk aan al – vies verhaal – dat slijm dat loskwam. Maar vanochtend voel ik mij beter. Eigenlijk beter dan dat ik mij in dagen – wat zeg ik – weken – heb gevoeld. Die Prednison dwingt de longen weer eens mee te werken.
Dan maar.
Vooral omdat ik dan straks hopelijk mooi wel een virusvrije kerst heb. Hopelijk hebben mijn kinderen dan ook alles gehad. Kunnen ze tijdens kerst hun verloren kilo’s er weer rustig bij eten. En ik? Ik hoop dat in 2019 de virussen weg blijven. Want Prednison helpt weliswaar goed, maar ik hoop dat onze vriendschap even in 2018 blijft. Is dat nu geen mooi voornemen?
Afbeelding: ID 4652130© Feverpitched| Dreamstime.com
Geef een reactie