‘Ik vind de kapper stom!’ riep mijn jongste dochter vanochtend. En aangezien we al eens eerder drama’s hebben gehad bij de kapper, vreesde ik het ergste voor de kappers-afspraak van vanochtend.
Droog, pluizerig en te lang?
Maar ik en mijn vriend waren vastbesloten om te gaan. Na een vakantie in Frankrijk met veel zon, chloorwater in het zwembad en zeewater, was het haar van mijn dochters wel toe aan een knipbeurt. Het was droog, pluizerig en net iets te lang (dat noemen ze dus ook zwemmershaar).
Zelf knippen?
‘Dan kun je zelf toch ook knippen?’ zei laatst iemand tegen mij. Maar sinds ik ooit het haar van mijn oudste dochter – die toen negen maanden was – verprutste, heb ik besloten dat ik dit aan professionals over laat.
Tenzij iemand zin heeft in een verpest punkkapsel. Dan ben ik je vrouw.
Geen probleem bij de oudste
Nu is dat bezoekje aan de kapper nooit een probleem bij mijn oudste dochter. Zij vindt het geen probleem om stil te zitten, vindt het ook nog eens gezellig om met de kapster te kletsen en is altijd wel blij met het resultaat. Vooral als er na afloop glitters in gespoten worden.
‘HOEFT NIET!’
Mijn jongste daarentegen was een ander verhaal. De eerste keer ooit ging nog, maar daarna werd het een drama. De ergste keer was toen ze alleen maar ‘hoeft niet’ schreeuwde, brulde en gilde. De kapster knipte d’r haar nog een beetje toen mijn vriend de jongste eenmaal in de houdgreep had en ik haar benen vasthield.
Het stond voor de jongste dochter gelijk aan marteling. Voor ons ook.
Ik heb d’r daarna ook een tijdje niet meer meegenomen.
Ging beter
Een tijdje terug wilde ze toch mee toen de oudste ook weer moest. En wonderwel verliep dat best oké. Ik kon mijn ogen – en oren – niet geloven.
Dit ging goed. Hadden we dan het ergste achter de rug? Kon mijn dochter nu zonder gillen naar de kapper?
‘Ik vind de kapper stom!’
Dat leek goed te gaan. Totdat de jongste vanochtend riep ‘dat ze die kapper maar stom vond.’ Mijn oudste dochter keek hoofdschuddend toe. ‘De kapper is niet stom hoor.’
‘WEL!’ gilde de jongste.
‘En toch gaan we’, zei mijn vriend streng.
‘Ik vind de kapper best leuk’
Maar wonder boven wonder klom ze toch in de auto. En ze wandelde eenmaal in de stad ook zomaar mee naar de kapper. Ze ging braaf tekenen toen mijn oudste dochter als eerste aan het beurt kwam en klom rustig op de stoel toen zij aan de beurt was.
Daarna ging het uitstekend. Zo uitstekend dat de kapper uiteindelijk nog twee vlechten in d’r haar maakte. Inclusief roze spray en glitters. Ze was enorm gelukkig.
‘Ik vind de kapper best leuk’, zei ze heel zacht na die tijd. Maar het was luid genoeg voor haar zus om het te horen. ‘DAT ZEI IK TOCH?’
Ik was vooral opgelucht. En blij. Het gaat steeds beter bij de kapper. Voor je het weet heeft ze de volgende keer zowaar zin om te gaan.
Maar dat zeg ik maar niet hardop.
Afbeelding: ID 8074009 © Djem82 | Dreamstime.com
© 2019, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie