Mijn oudste dochter was onlangs een dag op stap met een vriendinnetje en haar moeder. Mijn jongste dochter bleef bij mij. En dus mocht zij de Playmobil film in de bios kijken. Ik vond ‘m minder erg dan verwacht.
Slechte reviews
Want mensen, die Playmobil De Film kreeg toch slechte recensies. Op IMDb werd de film zelfs beoordeeld met een dikke vier. En nadat ik aan iemand vertelde dat ik en mijn dochter ernaar toe zouden gaan, kwam mij dat op een opmerking te staan als ‘in vergelijking met deze film, zouden de LEGO-films nog Oscar-nominaties verdienen.’
Oké dan.
Maar goed, mijn jongste dochter had toen al al tig aankondigingen van de film gezien op alle kinderzenders. En een vierjarige maalt nu eenmaal niet om online recensies.
Gelukkig maar.
Overigens wilde mijn oudste dochter niet mee. ‘Die film lijkt mij echt vet kinderachtig,’ zei ze nog. En dus keek zij op dezelfde dag met dat vriendinnetje Angry Birds 2.
Ook leuk.
Ik kan wat aan
Intussen bereidde ik mij op het ergste voor. En mensen, ik kan wat hebben. Ik heb ooit de film ‘Happy Gilmore’ overleefd. Twee keer maar liefst. En ik geloof dat ik één van die vijftig mensen ben die ooit de film ‘Het Bombardement’ hebben uitgezeten.
Dan kon ik dit ook wel aan. Plus, er was popcorn. En ik kon in het ergste geval nog altijd een grote bak nachochips bestellen. Maakt ook veel goed.
Playmobil De Film
Maar goed, eerst terug naar de film. Marla begint aan de zoektocht van haar leven wanneer haar jongere broertje Charlie plotseling verdwijnt in het universum van Playmobil.
Terwijl ze een fantastische reis door adembenemende nieuwe werelden maakt, werkt Marla samen met enkele heldhaftige nieuwe vrienden, onder wie de goedgebekte vrachtwagenchauffeur Del, de onstuimige en charismatische geheimagent Rex Dasher, een lieve maar klungelige robot en een extravagante fee.
Zal het haar lukken om haar broertje te redden?
Spannend
Ik moet eerlijk bekennen dat die eerste minuten van de film hemeltergend slecht waren. Zo slecht dat ik mij afvroeg of we wel bij de goede film zaten. Twee jonge acteurs barstten uit in een musicalnummer waar zelfs de slechtste songwriter zich voor zou schamen.
Maar nadat de film veranderde in een animatie-film werd alles beter. Soms best grappig ook. En spannend. Af en toe moest ik even de hand voor de ogen houden voor de ogen van de jongste omdat ze het eng vond.
‘Waarom wilde ik naar deze film?’ riep ze nog.
Ja, lekker dan.
Hoe dan ook, we hebben wel volgehouden, want er zaten genoeg grapjes in. En hé, herkenden we daar niet het Vikingenschip, het sprookjeskasteel en de goede fee? Er waren zelfs paarden die in eenhoorns veranderden.
Tot groot genoegen van de jongste.
En uiteindelijk kwam het goed, want natuurlijk liep de film goed af. Mijn dochter gooide haar armen in de lucht en juichte mee (ze is nogal een gepassioneerde filmkijker).
Viel best mee
Na afloop concludeerde ik dat deze film best meeviel. Oké, we hebben veel betere animatiefilms gezien, maar zó slecht was-ie ook alweer niet. Van mij en mijn dochter kreeg-ie een zes-en-een-half. ‘Ook door de eenhoorns‘, zei mijn jongste nog.
Overigens staat nu de volgende film voor het najaar al op stapel, want dan wil de jongste naar Frozen 2. En laat ik nu net helemaal klaar zijn met Frozen. Was die Playmobil film misschien zo gek nog niet.
© 2019, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie