Ieder jaar weer klaag ik over het opzetten van de kerstboom. Het is één van mijn kersttradities. Maar dit jaar staat de boom zowaar recht, er hangt geen roze in en het kreng is nog niet één keer omgevallen.
Want mensen, we hebben bijna alles meegemaakt hier met de kerstboom. Dan weer lanceerde de kat zich erin, dan viel-ie weer om of stond het ding weer scheef. Met als gevolg een scheve discoboom.
Dat laatste was vooral te wijten aan het feit dat de kinderen – lees oudste dochter – er de foutste ornamenten en lichtjes in hing. En dat resulteerde in ronduit lelijke kerstbomen.
Je kunt niet alles hebben.
Dit jaar deden we het anders
Dit jaar deden we het dus anders. Mijn vriend instrueerde ik om een niet al te grote boom te kopen (‘Waarom niet? Grote bomen zijn mooi!’). En dat lukte zowaar. Een beetje dan.
We besloten om ‘m nu eens in de achterkamer te zetten. Daar hadden we per slot van rekening veel meer ruimte. Hoefde ik ook niet allemaal meubels te verplaatsen in de woonkamer zodat de kerstboom – want je begrijpt, ze waren vaak te groot – erin zou passen.
Dat was uitstekend voor mijn humeur.
Lichtjes
Al zag ik wel op tegen de lichtjes, want ieder jaar zitten die krengen strengen weer in de knoop. Op Twitter riep ik dan ook dat ik mijn innerlijke Lau tevoorschijn zou halen tijdens de oorlog met de kerstlichtjes.
Maar ik was even vergeten dat mijn vriend vorig jaar de lichtjes had opgeruimd. Dat had hij blijkbaar met beleid had gedaan. Lees: niets zat in de knoop.
Ik kon ‘m wel zoenen. Mijn innerlijke Lau kon blijven zitten waar-ie prima zat.
Rood!
En daarna kon ik de boom optuigen met de twee dochters. Mijn oudste dochter sprak opeens de woorden waarvan ik had gedacht dat ik ze voorlopig niet zou horen: ”Mam, we doen toch geen roze in de boom? En niet van die gekke ballen he? Ik dacht aan zilver, goud en rood.’
Ik was even sprakeloos.
Ik heb héél snel ja gezegd. Voor het geval ze zich nog ging bedenken.
Jongste dochter – die nog steeds van roze houdt – was wel even verdrietig. Maar ja, die mag deze week een klein boompje optuigen met alleen maar roze kerstballen.
Probleem opgelost.
Een uurtje later was de kerstboom klaar. Het ding stond recht en was gehuld in zilver, goud en rood. Het zag er voor het eerst sinds tijden uit als een – ik moet natuurlijk niet overdrijven – redelijk normale kerstboom.
Al ben ik geen fan van de rode slingers. Maar je moet iets hebben om te klagen. Anders blijft er ook niets over van mijn kersttraditie.
Cruciale fout
Maar je begrijpt: we gingen als de brandweer. Dat maakte mij blijkbaar overmoedig, want ik stelde aan de meiden voor dat we wel even naar het tuincentrum konden gaan om nog wat kerstspullen erbij te halen.
We gingen.
Een cruciale fout.
Want op de zaterdag na Sinterklaas haalt natuurlijk half Nederland de kerstboom en de rest. Het was druk. Héél druk. Laat ik het zo zeggen: ik moest tot duizend tellen om mijn innerlijke Lau te onderdrukken.
Maar vrees niet, desondanks is het mij en de meiden gelukt om nog heel wat kerstmeuk te kopen. Dat dan weer wel.
Eenmaal thuis hebben we de meuk uitgepakt en verschillende dingen in de boom gehangen. We zijn nu klaar. Met deze boom dan, want het roze boompje van jongste dochter moet nog. Zal je zien dat die boom straks wel scheef staat.
Geef een reactie