Twee weken terug had ik mijn eerste les voor mijn nieuwe opleiding, maar het voelt als een maand. En dat bedoel ik positief, want het is hartstikke leuk om terug in die schoolbanken te zijn. Al was het wel een tijd geleden dat mijn hersenen zo aan het werk werden gezet.
Een tijdje terug …
En met een tijd geleden bedoel ik ook echt een tijd geleden.. Zo rondde ik in 2003 mijn studie Geschiedenis af en in 2005 volgde de master journalistiek. Een paar jaar daarna deed ik nog een cursus scenarioschrijven, maar daar hield het wel mee op.
Tot ik besloot dat ik toch voor de klas wilde staan en de opleiding voor tweedegraads docent Nederlands wilde doen. Dat betekende dat ik weer terug die schoolbanken in moest.
Na een kleine vijftien jaar.
In oorlog met Blackboard
En mensen, ik moest wel even wennen. Na mijn inschrijving werd ik overladen door mailtjes van de Hogeschool. Nieuwe e-mailadressen, intranetdingen en vooral het nogal ingewikkelde Blackboard waar je je ook voor moest aanmelden.
Nu is dat Blackboard an sich niet énorm ingewikkeld. Het inschrijven – of ‘enrollen’, zoals dat zo mooi heet – voor je opleidingen is dat wel. Voor ik het wist was ik verwikkeld in een heuse oorlog met Blackboard. ‘Ik voel mij nu al dom’, verzuchtte ik nog tegen mijn vriend.
Uiteindelijk bood de studie-coördinator van mijn opleiding uitkomst. ‘Heb je je al aangemeld met deze link?’ mailde hij. Nee, dus niet. Maar dat linkje bleek mooi wel het ei van Columbus.
Ik zat erin.
Overigens was ik niet de enige met Blackboard-problemen, want tijdens het eerste college bleken veel studenten nog steeds in oorlog met Blackboard.
En dan zeggen ze ook nog eens dat de toetsen, tentamens en portfolio’s het moeilijkste zijn van een studie. Nou, die mensen kennen het concept Blackboard niet.
Aan de slag
Maar goed, toen de problemen eenmaal opgelost waren, konden we aan de slag. En mensen, wat een stortvloed aan informatie werd er over ons uit gestort. Het was veel. Heel veel.
Maar leuk was ‘t wel. De stof was interessant, de mede-studenten bleken uitermate aardig en ik had er zin in. Ook om te leren om voor de klas te staan en een beetje leuk en fatsoenlijk les te geven.
Al heb ik soms ‘t gevoel dat ik nog niet helemaal grip heb op de studie. Maar dat lijkt mij na twee weken ook nog niet volledig haalbaar. Maar stukje bij beetje wordt het duidelijker.
Al draaien mijn hersenen overuren. Leerdoelen, grammatica, minilessen, boeken lezen … Ik droom er tegenwoordig over.
Maar ooit komt het goed. Ergens gaat het landen. Dat hebben die twee weken in de schoolbanken mij dan wel weer geleerd. En dit ga ik halen. Net als die andere studies tig jaar geleden.
Dan maar dromen over naamwoordelijke gezegdes, een analyse van een boek van Jan van Mersbergen of observaties in de klas. Hebben mijn hersenen ‘s nachts ook nog wat te doen.
Afbeelding: © Andi Berger | Dreamstime Stock Photos
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Ik zeg altijd: zie het als een nieuwe baan. Die heb je ook niet binnen twee weken onder de knie. 😉
Helemaal waar! Wat dat betreft heb ik nog even te gaan 😉