‘Weet je wat ik heb gereserveerd?’ zei mijn vriend laatst. Mijn dochters keken ‘m nieuwsgierig aan. Nee, dat wisten ze niet. ‘Kaartjes voor Julianatoren!’ Ze waren door ‘t dolle heen. Afgelopen zaterdag waren we d’r. En het was ouderwets leuk.
Nergens naartoe
Want ook voor mijn dochters was de quarantaine een rare gewaarwording. Niet fysiek naar school, geen sport, weinig spelen met vriendinnetjes, geen vakantie en zeker geen uitjes.
Overigens heb ik ze er niet één keer over horen klagen. Zo flexibel zijn kinderen dan ook wel weer. ‘Die zieke mensen in het ziekenhuis’, zei mijn oudste dochter. ‘Die vind ik pas zielig.’
Dat was ik helemaal met haar eens.
Stukje bij beetje kan het weer
Maar nu blijkt dat de besmettingen hopelijk weer omlaag gaan en de IC’s van de ziekenhuizen – hopelijk voor de zorg – iets leger worden, gaat Nederland stukje bij beetje van het slot af.
We mogen weer voorzichtig naar de restaurants, de terrassen, de bioscopen en ook de pretparken. Ook al moet je tegenwoordig een dagdeel daarvoor reserveren.
Niet dat je mij hoort klagen. Ik ben al lang blij dat ‘t weer een beetje kan.
Op zaterdag naar Julianatoren
Mijn vriend had dan ook een zaterdagmiddag gereserveerd voor pretpark Julianatoren. Dat was niet te lang rijden, alle attracties waren buiten en ook leuk: we waren er nog nooit geweest.
Voor de zekerheid had ik een van tevoren een tas volgeladen met eten en drinken. Want ja, ik had geen idee hoe het nu met die horeca zat. Dat bleek achteraf gewoon open en prima in orde, maar je zal het maar niet hebben.
Het zou mij kunnen overkomen.
Enfin.
Twee uur ‘s middags waren we er. De parkeerplaats was maar voor de helft gevuld en het aantal bezoekers was goed te doen. Ook was het park helemaal ingericht op de anderhalvemeter maatregel, stond overal desinfectiemiddel en maakten alle medewerkers telkens goed schoon.
Ik heb mij geen moment onveilig gevoeld.
Bovendien was het stralend en zonnig weer. ‘IK HEB HIER ZO’N ZIN IN!’ riep mijn oudste dochter.
Nou, dat konden we de daaropvolgende uren zien. Ze genoot. En mijn jongste dochter. Ze gingen in al die attracties, de achtbaan bleek favoriet en alle attracties met water waren door het zonnige weer extra leuk.
Ik heb even overgeslagen. In de zon zat ‘t ook heel lekker. Zo’n held ben ik namelijk niet als ‘t gaat om attracties. Bovendien had ik die volle tas (goed excuus, leek mij zo) en was mijn vriend meer dan bereid om in alle attracties te gaan met de dochters.
Misschien vond hij het nog wel het leukst.
Just kidding.
Moe.
Om half zes ‘s avonds waren de meiden moe. Inclusief rode wangen en een bezweet voorhoofd. ‘Maar dat was misschien wel het de beste dag van mijn leven.’verzuchtte mijn oudste dochter. Dat kwam ook omdat haar vader het zwembad weer had opgezet. Maar daarover meer in een ander blog.
Nadat ze nog een cadeautje mochten uitzoeken – we hadden per slot van rekening wat te vieren – zaten ze doodmoe in de auto.
Julianatoren was een hit. En ik? Ik was zo blij met die fijne middag. Het voelde goed om er weer een middagje uit te zijn. Mijn vriend mag meer van dit soort goed ideeën hebben.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie