Voor de vakantie had ik mijzelf beloofd dat ik verschillende souvenirs mee zou nemen uit Frankrijk. Wijn, zout van het eiland Noirmoutier, kleding … Maar Corona? Nee, daar had ik niet op gerekend. Al heb ik het gratis en voor niets gekregen op mijn laatste vakantiedag.
Niet besmet …
En dat is best opmerkelijk, want het afgelopen schooljaar heb ik bijna iedere werkdag gezeten tussen snotterige en zieke leerlingen en collega’s op een middelbare school. Maar nee, ik raakte niet besmet. Mijn oudste dochter werd behoorlijk ziek van Corona (net als meerdere klasgenoten), maar ook toen raakte ik niet besmet. Ook ging ik ‘gewoon’ met het openbaar vervoer en kwam ik op drukke plekken.
Overigens moet ik er wel even bij vermelden dat ik mij – vooral vanwege mijn rottige longen – redelijk aan de regels hield en ik meerdere malen gevaccineerd ben. Just to be sure. Voor de rest maakte ik er mij eigenlijk niet al te druk over. Met mijn idioot drukke studie, stage en gezin had ik eerlijk gezegd ook wel wat anders aan mijn hoofd.
Hoesten, kuchen en niezen
Maar ik had dan wel weer héél veel zin in mijn vakantie in Frankrijk. Man, daar was ik aan toe. En eenmaal in Frankrijk ging dat ook prima. Een prima gevalletje van een goede camping, lekker huisje en zon-zee-en-strand. Wel viel het mij op dat veel mede-vakantiegangers aan het hoesten, kuchen en niezen waren. Zowel op de camping als in de winkels of zelfs op het strand en bij het zwembad.
Best opmerkelijk in hartje zomer. Met 26 graden. Maar ik heb het maar even gelaten.
En toen werd vriendlief ziek …
Tot anderhalve week later mijn vriend klachten kreeg. Hij had hoge koorts, was reuze verkouden en had zelfs geen zin in eten. En geloof mij, als hij geen zin heeft in eten, is de beste man écht ziek. ‘Het zou toch niet Corona zijn?’ riep mijn vriend nog. Maar ja, ik was natuurlijk – chaoot die ik was voor de vakantie – de zelftesten vergeten, dus testen werd een uitdaging.
Hoe dan ook, de kinderen hadden nergens last van. ‘Ach mama, veel van de kinderen hier op de camping zijn toch verkouden ‘, zei mijn jongste dochter nog schouderophalend. Oh. Maar goed, we hebben maar even rustig aan gedaan en zoveel mogelijk afstand gehouden van andere vakantiegangers.
Stukje bij beetje -en dat ging gelukkig best snel – knapte mijn vriend gelukkig op.
De laatste vakantiedag
Toen, bijna vanuit het niets, werd ik op de laatste vakantiedag opeens ziek. Maar niet een beetje ziek, ik was gevloerd. Hoge koorts, buikpijn, overgeven, spierpijn, een hoofdpijn zoals ik ‘m nog niet eerder had gehad, verkouden, hoesten … Ik kreeg alles in één keer op mijn spreekwoordelijke dak.
En dan te bedenken dat ik die dag ook nog alles moest inpakken.
Dat lukte niet. Mijn vriend en oudste dochter hebben dat werk bijna volledig voor hun rekening genomen. De schatten. Ik kon alleen maar zo stil mogelijk in een donkere slaapkamer liggen. Echt belachelijk.
Naar huis
Geen idee hoe ik het heb gered, maar ik heb na een paar uur slaap nog de laatste dingen ingepakt en wat gegeten. Om half vijf ‘s ochtends stond ik al bedden af te halen, de laatste spullen schoon te maken in het huisje en op te ruimen. Om vijf uur ‘s ochtends zaten we in de auto terug naar huis. Gelukkig was mijn misselijkheid verdwenen. Wel waren cola, water en paracetamol mijn grote vrienden.
En ik kon alleen maar bedenken hoe fijn het was dat we met de auto op vakantie waren gedaan en niet met het vliegtuig. Dan had ik mijn vlucht moeten cancellen. Punt.
Thuis
Eenmaal thuis heb ik nog de spullen uitgepakt en daarna een zelftest gedaan. Natuurlijk verschenen de twee dikke strepen al na een paar seconden. Dit was geen twijfelgeval, dit was gewoon keiharde Corona. Maar goed, dat wist ik eigenlijk al, want op één van de warmste dagen van de zomer – het was dertig graden – lag ik ‘s avonds rillend op de bank onder een dekentje.
Lekker dan.
En nu?
En nu? Nu gaat het eigenlijk wel. Ik zit thuis lekker in mijn eigen quarantaine-bubbel. De paracetamol houdt de hoofdpijn onder controle, mijn longmedicijnen zorgen dat mijn longen het blijven doen en ik heb – heel opmerkelijk – geen last van smaak- of geurverlies. De koorts is inmiddels weg en ik ben vooral moe. Heel moe. Maar dat schijnt er allemaal bij te horen. Gelukkig gaat het nu de goede kant op en ben ik aan de beterende hand. Met zowel mijn vriend als met mij gaat het wel oké. En dat is het belangrijkste.
Ander souvenir
Ach ja, vroeg of laat schijnt bijna iedereen het te krijgen. Ik was nu aan de beurt. En dat het uitgerekend in mijn vakantie moest gebeuren is eigenlijk ook wel ironisch. Laat ik het maar erop houden dat dit wel bij het knotsgekke afgelopen jaar past. Maar volgende vakantie breng ik een ander souvenir mee naar huis. Een zo ‘n gedenkwaardig souvenir is meer dan voldoende.
Afbeelding: Pixabay.com
Geef een reactie