In de ziekenboeg.

Vorige week was de hond ziek, zaterdag zag ik de Dokterwacht weer eens van binnen en zondagnacht werd mijn jongste dochter ziek. Vandaag is mijn oudste dochter aan de beurt. Ze zitten dan nu ook samen in de ziekenboeg. 

We begonnen zo lekker

En we begonnen zo lekker. In de zomer was niemand – afgezien van een dagje hier en daar – echt ziek. Zelfs de longen en oren van mijn jongste dochter hielden zich redelijk koest. Ook met dank aan het lekker warme weer. Rust, zon en warmte bleken de goede ingrediënten voor een redelijk gezonde zomer.

Ik had dan ook wel weer vertrouwen in de zomer. Al wist ik stiekem ook wel van voorgaande jaren dat juist op die eerste dagen veel virussen kunnen rondwaren op kinderdagverblijven, peuterscholen en basisscholen.

Maar hé, ik was optimistisch.

Hond ziek

Maar de eerste die ziek werd van ons huishouden, had niets te maken met die virussen. Dat was namelijk onze hond. Had hij eerst nog een beetje last van diarree, al snel kon hij niets meer binnenhouden en begon hij over te geven. Toen hij ook nog bloed begon te poepen, was het klaar. We moesten naar de dierenarts.

Gelukkig konden we daar snel terecht. De dierenarts – die vermoedde dat de hond weer eens iets slechts had opgegeten – gaf ‘m twee spuiten en een antibioticakuur. Gelukkig knapte hij daar heel snel van op. Een dag later was hij al een beetje de oude.

Dat ging goed.

Naar de Dokterswacht

Tot ik vrijdagnacht – doodmoe door al de stress met de hond, ‘t werk, verjaardagsvoorbereidingen en ander leuks – vrijdagnacht struikelde en op mijn kin viel. Ik dacht dat het meeviel, maar op zaterdagochtend viel dat helemaal niet mee. ‘Dat moet gehecht worden’, zei mijn vriend nog. Een oude wond – die nooit was gehecht jaren terug – was namelijk weer open gegaan.

Een half uur later zaten we al bij de Dokterswacht.

De huisarts hechtte het keurig, maar met twee grote pleisters op mijn kin zag ik er bepaald niet charmant uit. Maar hé, alles voor het goede doel. Het was nu wel mooi gehecht. Ieder nadeel heeft zo z’n voordeel.

En toen werd de jongste ziek

Maar ja, toen begon de jongste dochter op zondag te kuchen. Dat kuchen ging over in hoesten en voor we het wisten werd ze zondagnacht met hoge koorts wakker. Ze gloeide, hoestte en had last van haar hoofd en haar oren. De pufjes van haar pompje hielpen, maar ook niet héél erg.

Toch was ze gisteren er – behalve die koorts – nog niet eens zo slecht aan toe. Nou ja, tot gisteravond dan. Toen begon het feest van voren af aan.

Bovendien voelde ik mij zelf ook al niet al te goed. Onnodig te vermelden dat alleen mijn vriend gisteren nog lekker aan het eten was.

Ook de oudste in de ziekenboeg

Want ook mijn oudste dochter begon zich niet zo lekker te voelen. Vanochtend werd ze dan ook wakker met koorts, een bleek gezichtje en wallen onder haar ogen. ‘Ik voel me niet zo lekker’, zei ze nog. Dat zagen we inderdaad. Er zat niets anders op dan ook haar ziek te melden.

En dus zitten ze met z’n tweeën met koorts in de ziekenboeg.

Een nadeel? De hond is weer beter en ik voel me ook niet meer zo beroerd. Hopelijk geldt dat ook ergens in de loop van de week voor de meiden.

Dan kunnen we de ziekenboeg weer opdoeken. En hopelijk blijft-ie dan weer heel lang weg.