Vanochtend was mijn oudste dochter in tranen. ‘Ik wil niet naar huis’, snifte ze. Het was namelijk de laatste dag van onze mini-vakantie op Parc Sandur. En dat weer een Center Parcs. De meiden vonden het geweldig. En wij ook.
Winterbreak
Nu doen we bijna ieder jaar een soort van winterbreak. Even een fijn huisje boeken met sauna, bubbelbad, een leuk park – inclusief zwembad – en iedereen is hier blij.
Zie het maar als een mini-vakantie.
Al eerder geweest
Twee jaar geleden waren we ook eens bij deze vestiging van Center Parcs geweest en dat Parc Sandur was prima bevallen. De huisjes waren lekker modern, het park was ruim opgezet en er was veel – heel veel te doen – voor de kinderen.
Nog beter? De hond mocht ook mee.
Hallo bubbelbad!
En dus boekten we dit jaar weer een lang weekend. En hoe fijn, het was ook nog eens voorjaarsvakantie, dus we hoefden pas maandagochtend te vertrekken.
Dit keer hadden we een zogenoemde VIP cottage met sauna, bubbelbad, een vaatwasser, een open haard en iedere ochtend verse broodjes die ‘s ochtends werden bezorgd.
Mensen, zulke huisjes zijn een aanrader. Want ik weet niet hoe het met jullie is, maar thuis doe ik al die dingen niet. Met dank aan werk, een studie, het huishouden en sociale dingen. Op één of andere manier lijken zoveel dingen dan belangrijker dan een paar uur in bad liggen.
En ik heb thuis trouwens ook geen bubbelbad. Dat helpt ook niet.
Maar heel gek, tijdens zo’n lang weekend doe ik dat wel. Ik bracht dus mijn zaterdagochtend door in een bubbelbad met een boek en zondagochtend kon je mij terugvinden in de sauna.
Blijkbaar ben ik op vakantie wel héél goed in loslaten.
Genoeg te doen voor de meiden
Tussendoor was er ook nog heel veel te doen voor de kinderen. Zo brachten ze veel tijd door in de speelhal en de GameRoom, zwommen ze lekker in het zwembad, huurden we natuurlijk een bowlingbaan en konden ze zaterdagmiddag tegen een kleine vergoeding aanhaken bij allerlei activiteiten voor kinderen. Denk spaarpot beschilderen, paraplu’s kleuren en wax-handen maken.
Ouders en grootouders hingen er lekker bij terwijl iedereen koffie, thee, bier, wijn of bitterballen bestelde. Ideaal.
En ‘s avonds konden we terecht in één van de restaurants. Of in de bar met een wijntje wachten terwijl ze onze snacks klaarmaakten in de snackbar ernaast.
Ik kon hier aan wennen.
Maar aan het moois komt een eind
Maar aan al het moois kwam een eind, want maandagochtend moesten we toch echt om tien uur uitchecken. Mijn oudste dochter – die sowieso al moeite heeft met het concept afscheid nemen – was in tranen. ‘Ik wil niet weg. Ik vind het zo leuk’, snifte ze.
Ze hield pas op toen mijn vriend en ik beloofden dat we hier nog een keer naar toe gingen. En dat waren geen loze woorden, want ik heb zelf ook zin om weer te gaan. Al was het alleen al vanwege dat grote bubbelbad.
© 2020, Danielle Spoelstra. All rights reserved.
Geef een reactie