Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik heb vakantie. Het voelt nog niet zo. Dat niet. Ook omdat ik ziek ben geweest en moet studeren. Al probeer ik deze week er nog wel een paar leuke dingen tussen te proppen. Want hé, het is toch vakantie!
Longen
Nu verliep de aanloop naar de vakantie ook niet helemaal lekker. Na een lange winter met lekker vochtig week, een paar keer natregenen en veel stress, voelde ik al dat mijn longen het niet goed deden. Nooit handig, want mijn longen doen het af en toe al wat minder. Ik gooi het maar op mijn astma. Maar goed, toen kwam jongste dochter thuis – ook al gezegend met hetzelfde type longen – met een virusje en zat ik ook nog tussen de hoestende leerlingen in de klas en dan weet je het wel … Dit ging mis.
Dat deed het woensdagnacht ook. Ik heb alles bij elkaar gehoest. Die donderdag moest ik dan ook nog lesgeven, maar ik heb gecanceld. Man, ik had al moeite met praten. Laat staan dat je dan voor havo 4 moet staan. Al hadden ze de dag ervoor ook al mijn rasperige stem met gebrek aan lucht doorstaan. En nee, ze lieten mij niet extra zweten en waren eigenlijk hartstikke lief en meewerkend. De schatten.
Maar goed, die donderdag lesgeven kon echt niet.
Uitzieken
En dus ben ik maar lekker uit gaan zieken. Ja, ik heb geblogd, maar die middag heb ik maar even series gekeken. Denk aan series als Castle Rock (voor de mensen die van Stephen King verfilmingen houden), nieuwe afleveringen van The Split (wat fijn dat Barry Atsma weer terug is) en later Hollington Drive (niet briljant, maar op een vreemde manier fascinerend). En oh ja, de docu White Hot over Abercrombie en Fitch heb ik ook nog meegepakt.
Die avond hebben we nog een zelfgemaakte pizza gemaakt (ik zweer er bij, want handig om te maken en zo klaar) en toen was ik wel klaar met die dag. Mijn dochters trouwens ook. Maar dat was meer omdat ze enorm zin hadden in de Koningsspelen op vrijdag op school.
Het zal je niet verbazen dat de oranje outfits voor de dag daarna klaar lagen.
Koningsspelen
Die ochtend hebben die meiden hun outfit aangetrokken, allemaal spullen verzameld voor het ontbijt (de zogenoemde BBB – bord, beker, bestek) en daarna vertrokken ze snel naar school. Dit wordt de leukste dag van de week, riep oudste dochter nog. Vond jongste dochter ook, maar zij was vooral heel blij met het kroontje op haar hoofd. Wil ik iedere dag wel, riep ze nog.
Uhuh.
Ik voelde mij nog steeds niet helemaal jofel, maar werkte die ochtend nog wel online voor mijn school. Je kent het wel, mailtje hier, mailtje daar. Om een uur of 11 had ik het wel gehad en heb ik mijzelf die middag vrijaf gegeven. Laat ik het zo zeggen: The Real Housewives of Beverly Hills waren even mijn beste vriendinnen die middag. En voor wie het programma kent, zegt dat wat.
Mijn dochters leerden elkaar allerlei moeilijke dingen op de rekstokken in onze tuin. Volgens mij waren dat de spannendste momenten van de dag. Vooral omdat oudste dochter eindigde met een bult op haar hoofd.
Die rekstok ook.
Die vrijdag gebeurden er dan ook geen spannende dingen meer. En dat was voor mijn longen maar beter ook.
Weer beter
Zaterdagochtend ging het misschien daarom zowaar beter. Ik kreeg weer wat adem. Een goede reden om met mijn vriend en de meiden naar de stad te gaan. Mijn jongste dochter wilde naar de bieb (alle boeken waren al uit), terwijl mijn oudste dochter nog twee delen van Dagboek van een Muts wilde lenen. Dat lukte trouwens.
Daarna haalden we in Markt23 (leuke tent blijft dat) koffie, thee en ander lekkers en konden we daarna door naar de markt voor verse vis. Daar staat namelijk een heule fijne viskraam die alles heeft. Van kibbeling, grote garnalen tot verse zeebaarzen en oesters.
Met zalm, twee zeebaarzen en kibbeling keerden we naar huis. Al slaagde ik er nog in om in de tussentijd twee leuke shirtjes te kopen met de meiden. Ook een talent.
Daarna heb ik zowaar nog een middagje gestudeerd. En die vis die avond? Die heeft niet lang in de koelkast gelegen … Wel heb ik die avond nog een nieuwe Agatha Christie film gezien. Death on the Nile bleek uitermate goed weg te kijken. Een perfecte film voor als je moe bent. Niet te moeilijk, lekker ontspannend.
Iets beter
Die zondag voelde ik mij ook al iets beter. Ik durfde het zelfs aan om een wandeling met de hond te maken. Dat ging helemaal niet onaardig. Ik kon het zelfs redelijk volhouden. Maar ja, de zon scheen, de hond had er zin in en ik was al lang blij dat ik weer een uurtje kon wandelen.
Die middag heb ik gestudeerd, want de mensen van Rijksuniversiteit Groningen hadden het onzalige idee om een college in te plannen op die maandag. Ik had alleen niet door dat het huiswerk een boek van 300 bladzijden was.
Oh.
Nou ja, zo goed en zo kwaad als het ging, heb ik mij er doorheen geworsteld. Het boek was gelukkig wel interessant. Dat scheelt.
Uit puren meligheid hebben de dochters en ik tijdens het avondeten allemaal Kinderen voor Kinderen liedjes gedraaid op de tablet. Om heel vrolijk van te worden.
Naar college
Om wat minder vrolijk van te worden? Maandagochtend moest ik naar college in Groningen. Mijn dochters schrokken ervan. Moeten wij echt niet naar school? vroegen ze nog. Nadat ik ze gerust had gesteld, draaiden ze zich weer om in hun bed. En gelijk hadden ze.
Ik zat dus heel braaf om 9 uur in de trein. Aanvankelijk was ik de enige. Ik voelde mij echt even heel erg only the lonely. Tot er gelukkig na een kleine vijf minuten toch meer mensen kwamen. Al moet gezegd dat een lege trein natuurlijk ook wel heel luxe is.
Daarbij appte een mede-stagiaire van mijn school en medestudent dat zij dezelfde trein zou pakken naar Leeuwarden. Met als gevolg dat de treinreis van Leeuwarden naar Groningen heel gezellig was. Ik weet niet of dat gold voor onze medereizigers (deze trein zat voller), want wij zijn master als het gaat om klagen.
Oh mensen, ik ga echt teveel met twintigers om. Maar dat terzijde.
En wat bleek – en dat zal je altijd zien – het college was interessant, de bijeenkomst met medestudenten nuttig en we hebben nog gelachen ook. Plus, het was zo efficient geregeld dat ik op tijd weer in de trein terug naar huis kon.
Al was ik daarna wel moe. En die hoest wilde ook even niet weg. Heel onhandig als je in de trein zit. Vooral als mensen je boos aankijken. De volgende keer plak ik op mijn voorhoofd een papiertje: IK HEB GEEN CORONA. IK HEB GEWOON ASTMA.
Daarna heb ik thuis vooral uitgepuft. Kon ook makkelijk, want mijn jongste dochter was aan het tennissen (dat blog volgt nog) en mijn oudste zat iets te lang op de iPad (en dat blog volgt ook nog).
Uitrusten
Nu moet ik wel bekennen dat ik die dag erna moe was. Ik heb wat blogs geschreven voor Scriptgirl, heb geprobeerd nuttige dingen te doen voor mijn studie (mislukt) en heb uiteindelijk maar koekjes gebakken met mijn oudste dochter. En toen ik nog steeds moe was, heb ik Black Lake aan geslingerd op Viaplay.
Koningsdag
En vandaag is het Koningsdag. Waar ik vroeger mij nog wel eens liet gaan tijdens Koningsnacht (en dan steevast met een enorme kater wakker worden), wordt het vandaag rustig. Ja, ik ga aan de studie en kijk met de meiden naar de Koninklijke Familie die ergens in Nederland gekke spelletje moet doen.
Al heb ik nog wel met vriendlief en jongste dochter een rondje Vrijmarkt gedaan in de stad. Ik kon het niet laten. Jongste dochter ook niet. Zij kocht knuffeltjes, een armbandje en een ketting. En blij dat ze ermee is.
De keuze was in ieder geval reuze. Verkeersborden anyone?
Ook kochten we taartjes voor Koningsdag. Al overleefden ze met moeite de fietsrit. Ze smaakten er niet minder om:
Gezellig was het wel. En zolang mijn longen meewerken, vind ik het goed. Heb ik tenminste nog een beetje een vakantiegevoel.
Geef een reactie